CSRS | مرکز مطالعات استراتیژيک و منطقوی | د ستراتېژیکو او سیمه ییزو څېړنو مرکز
مرکز مطالعات استراتیژيک و منطقوی دستراتېژیکو او سیمه ییزو څېړنو مرکز
اهداف خاص سیاست خارجی ایالات متحده در مورد امارت اسلامی، مبارزه با تروریسم، مبارزه برای تحصیل و حق کار دختران، جلوگیری از مواد مخدر، همکاری برای جلوگیری از بحران انسانی، بیرون کردن همکاران امریکایی از افغانستان و اعمال محدودیتها و فشارها برای پذیرفتن خواستههایش میباشد.
لیکنه: د ستراتېژیکو او سیمهییزو څېړنو مرکز (CSRS) یادونه: د دغه تحلیل د پي ډي اېف فایل لپاره دلته کېک وکړئ. ___________________________________________________________________ […]
توسط: مرکز مطالعات استراتژيک و منطقوی یادآوری: نسخۀ PDF این تحلیل را از اینجا دانلود نمایید. ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ آنچه درین شماره میخوانید: مرگ […]
هند او مالديپ نږدې تاريخي اړيکې لرلي دي او له ۱۹۶۵ز. کال او په ځانګړي ډول له ۱۹۸۰يمو کالونو څخه وروسته مالديپ تر ډيره په اقتصادي او امنيتي لحاظ پر هند متکي و. په مالديپ کې د معيزوو له برياليتوب وروسته مالديپ په خپل بهرني سياست کې لوی بدلون راوست او له هند څخه چين ته واوښتل. هند د يو سيمه ييز قدرت او د چين د سيال په توګه د مالديپ دې کار ته اندېښمن دی،
از سال ۱۹۶۵ تاکنون، هند و مالدیو روابط تاریخی نزدیکی داشتهاند. در طول این سالها و به ویژه پس از دهه ۱۹۸۰، مالدیو بیشتر در زمینههای اقتصادی و امنیتی به هند وابسته بود. پس از موفقیت معیز در مالدیو این کشور تغییر بزرگی در سیاست خارجی خود ایجاد کرد و از هند به چین منتقل شد. هند من حیث رقیب چین نگران کار مالدیو به عنوان یک قدرت منطقهای است.
ډيورنډ تړون د پاکستان او افغانستان ترمنځ يوه شخړه رامنځته کړې ده او په دې اړه د دواړو لوريو څېړونکي او سياسيون د خپل هېواد په ګټه استدلال کوي، پاکستان د ډيورنډ تړون پر تاييد او دا پوله د رسمي پولې په توګه د منلو لپاره دلايل راوړي او افغاني څېړونکي يې د نه منلو لپاره دلايل راوړي.
توافقنامه دیورند بین پاکستان و افغانستان تضاد ایجاد کرده است و محققان و سیاستمداران هر دو طرف به نفع کشور خود بحث میکنند، پاکستان دلایلی را برای تأیید قرارداد دیورند و پذیرش این مرز به عنوان مرز رسمی ارائه میدهد.
در این جلسه که دلائل حقوقی ارائه شده در کتاب دکتر لطف الرحمن مورد نقد و بررسی قرار گرفت، در نتیجه مشخص شد که دلائل ارائه شده ضعیف بوده و از قوت استدلال برخوردار نمیباشند و بر اساس دلائل آن نمیتوان خط دیورند را به عنوان مرز رسمی پذیرفت.
د پورتنیو څرګندونو پر بنسټ، موږ دې پایلې ته رسیږو چې که د پاکستان راتلونکی حکومت د پاکستان د خلکو د ګوند او د مسلم لیګ ګوند د ټاکنیز ټیم د ایتلاف لخوا جوړ شي. د عامه وګړو د رضایت خلاف (چې ځانونه یې په ټاکنو کې د عمران خان د پلویانو په توګه معرفی کول) له حکومت څخه، د پاکستاني طالبانو د بریدونو شدت او په پای کې د افغانانو د ازادۍ او خپلواکۍ غوښتونکو چلند به د دې لامل شي چې پاکستاني چارواکي پر افغانان حکومت تور پورې کړي. او دا به د اسلامي امارت او پاکستان تر منځ اړیکې خړې پړې کړي. او دغه ستونزه به د افغانستان پر اقتصاد چې له پاکستان څخه جنوبي اسیا او حتی چین ته د سوداګرۍ په لاره کې د لانجې د رامنځته کېدو او همدارنګه د سیاسي فشارونو د رامنځته کېدو له امله چې د اسلامي امارت لپاره ناخوښ راتلونکی وی، ډېره اغېزه ولري.
چين او افغانستان د دوو ګاونډيو هېوادونو په توګه د ښو سياسي اړيکو تاريخ لري. که څه هم په تېرو وختونو کې د افغانستان سياسي بدلونونو او د افغانستان دوه ځلي اشغال (د شوروي اتحاد او امريکا متحده ايالاتو) د ښو سياسي اړيکو په سيوري کې د دواړو ګاونډيو هېوادونو ترمنځ د اقتصادي اړيکو د پراختيا امکان له منځه وړی و، خو په افغانستان کې د اسلامي امارت بیا واک ته له رسیدلو وروسته او د دواړو لورو تر منځ د ښو اړیکو شتون، سیاسي متقابل عمل، د اسلامي امارت په بهرني سیاست کې اقتصاد محوره تګلاره او یو بل ته د دواړو خواوو اقتصادي کشش، د دواړو هیوادونو ترمنځ اقتصادي اړیکې د ملاحظې وړ او وده کونکي حالت کې دي. په ټولیز ډول ویلای شو، هغه فرصتونه چې په افغانستان کې رامنځ ته شوي دي او هغه متقابل ظرفیتونه چې افغانستان او چین په اقتصادي لحاظ د یو بل لپاره لري، په راتلونکي کې د دواړو هېوادونو د اقتصادي اړیکو د پراختیا او ودې لپاره زمینه برابره کړې ده.
چین و افغانستان بهعنوان دو کشور همسایه سابقه مراودات سیاسی خوبی در کارنامه خود دارند. با اینکه تحولات سیاسی و دوبار اشغال افغانستان (توسط شوروی و ایالات متحده امریکا) در گذشته امکان گسترش روابط اقتصادی میان دو کشور همسایه را در سایه مناسبات سیاسی خوب از میان برده بود، اما پس از بازگشت امارت اسلامی به قدرت در افغانستان و وجود حسنروابط متقابل سیاسی میان دو طرف، اتخاذ رویکرد اقتصادمحور در سیاست خارجی امارت اسلامی و جذابیتهای اقتصادی دو طرف نسبت به یکدیگر، روابط اقتصادی میان دو کشور نیز در وضعیت قابل قبول و رو به رشدی قرار گرفته است. بهصورت کلی می توان گفت که فرصتهای بهوجود آمده در افغانستان و ظرفیتهای متقابلی که افغانستان و چین به لحاظ اقتصادی برای یکدیگر دارند، امکان و فضای رشد و گسترش روابط اقتصادی را در آینده فراوری هر دو کشور گشوده است.
