احمدضیاء رحیمزی، نویسنده و تحلیلگر مسائل سیاسی
آنچه طی هفتۀ گذشته در نتیجۀ نظرخواهی مرکز “پیو” و روزنامۀ “یو اس ای تودی” امریکایی به میان آمد و نشان داد که نصف امریکایی‌ها می‌گویند: “ایالات متحده در جنگ افغانستان نتوانسته به اهداف خود برسد.” در حقیقت سیلی محکمی است بر استراتژی‌ها وپلان گذاری‌های کاخ سفید، نه تنها در مورد افغانستان بلکه در مورد عراق و سایر کشورهای جهان.
بر اساس یافته‌های یک نظرسنجی که دو نهاد نامبردۀ امریکایی در مورد نتایج مداخلات نظامی امریکا در عراق و افغانستان، پس از حملات یازدهم سپتمبر انجام داده‌اند، بین ۴۰ تا ۵۰ در صد از مردم امریکا گفته‌اند که ایالات متحده در تلاش‌های به دست آوردن اهداف جنگ افغانستان، ناکام مانده است.
هرچند در این نظرسنجی‌ها که در مورد تهاجم قشون امریکایی‌ها بر افغانستان و عراق هر دو صورت گرفته است، برخی از اتباع امریکایی تهاجم نظامی امریکا بر افغانستان را، به این دلیل توجیه کرده‌اند که حاکمیت طالبان در آن زمان، رهبر گروه القاعده را در خاک این کشور پناه داده بود، ولی در مورد عراق همه پرسش شونده‌گان، به صورت متفقانه به این نتیجه رسیده‌اند که تهاجم نظامی امریکا بر خاک عراق یک اشتباه محض بود.
این بار اول هم نیست که مردم امریکا برخلاف جنگ جاری کاخ سفید در عراق و افغانستان، رأی منفی می‌دهند؛ از آغاز این جنگ ناکام در دوازده سال پیش تا اکنون چندمین بار است که مردم صلح دوست امریکا و سایر جهانیان آزاده علیه اقدامات تجاوزکارانه و جنگ طلبانۀ سردمداران کاخ سفید و به خصوص علیه ستیزه‌جویان جمهوری خواه، صدای اعتراض خود را بلند نموده‌اند و مخالفت خود را با این اقدامات ابراز داشته‌اند، اما کجا است گوش شنوایی تا این فریاد‌ها را بشنود و به آن ارجی قایل گردد!
طبیعی است که کشته شدن همه روزۀ اتباع امریکایی در جنگ منفور این کشور، در تاریخ معاصر (به قول خود امریکایی‌ها) مصارف هنگفت مالی با همه فشارهايی که بر اقتصاد متزلزل امریکا جریان دارد و نفرت روز افزونی که به دلیل ادامۀ جنگ و کشتار همه روزۀ مردمان بی‌گناه افغانستان و عراق، از یمن سیاست‌های خصمانه و تجاوزکارانۀ کاخ سفید از بوش گرفته تا اوباما، نصیب مردم عامه امریکا می‌گردد و بی‌حیثیتی که برعلاوۀ ترس و ارهاب فزاینده در کشورهای اسلامی، شامل حال اتباع عام امریکایی می‌گردد، بدون شک همه وهمه از نتایج و دست آوردهای جنگ ظالمانۀ بیش از یک دهۀ امریکا در افغانستان و عراق شمرده می‌شود و ملت امریکا به خوبی می‌توانند نتایج آنرا درک وحس کنند.
از جانب دیگر امریکایی‌ها به وضوح مشاهده می‌کنند که امریکا از بوش گرفته تا اوباما در مدت بیش از یک دهه حضور جنگی و ملکی در افغانستان، به عوض کاهش در جنگ‌ها و خشونت‌ها که به ادعای خودشان، یکی از اهداف تهاجم شان بر افغانستان شمرده می‌شد، آنرا تشدید بخشیدند.
فضای آرامش نسبی که در سالیان اول پس از سقوط حکمروایی طالبان بر افغانستان، در اینجا حاکم بود، به دلیل سیاست‌های نادرست، مشکوک و دوپهلوی امریکا به چنان یک وحشتی مبدل گشت که اگر از یک سو خانه و کاشانۀ مردم مظلوم افغانستان را به آتش کشید، از سوی دیگر رسوایی جهانی را برای امریکایی‌ها نیز به ارمغان آورد، تا حدیکه امروز رئیس جمهور حامد کرزی نزدیک ترین دوست و متحد امریکایی‌ها در افغانستان، نیز از سیاست‌های منافقانه و دوپهلوی امریکا به صراحت صحبت می‌کند و قبل از امضای پیمان امنیتی با آنها، خواهان ضمانت‌های جدی و قابل اجرا در پروسۀ صلح کشور است.
نتایج نظرپرسی اخیر و نظرپرسی‌های مشابه آن، که گاه ناگاه از طریق نهادهای مدنی و رسانه‌یی امریکا صورت می‌گیرند، مسایلی نیستند که باید آنرا از دید یک نگاه ساده و سطحی دید، طبعاً نه تنها مردم امریکا بل همه جهانیان آزاده و انسان دوست، وضعیتی را که در نتیجۀ تجاوز قبل از یک دهۀ امریکا بر عراق و افغانستان بوجود آمده، به چشم سر مشاهده می‌کنند و بزرگترین و قانع کننده‌ترین دلیل ناکامی امریکا در عراق و افغانستان، همین ادامۀ جنگ و خونریزی و عدم متعهد بودن قصر سفید به هر گونه راهکاری که واقعاً به صلح وهمزیستی بیانجامد، است و بس؛ و اگر این وضعیت و این حضور نامیمون امریکا و متحدین اروپایی آن در عراق و افغانستان، به شکل کنونی ادامه داشته باشد، ضعف و ناکامی قصر سفید در این راستا، هرچه بیشتر نمایان‌تر خواهد شد.
پایان