در اخیر هفته گذشته، لستی مشتمل بر اسامی ده تن از کاندیدان برای انتخابات ریاست جمهوری افغانستان, به نشر رسید. به گفتهء یوسف نورستانی، رئیس کمیسیون مستقل انتخابات، این لست نهایی نبوده احتمال کمی و بیشی در آن در روزهای آینده ممکن است و به گفته وی 16 تن ازحذف شده‌گان نیز می‌توانند به کمیسون سمع شکایات مراجعه نموده وشکایات شان را ثبت نمایند.
عدۀ از تحلیل‌گران از ضعف حکومت درین قضیه سخن می‌گویند و همچنان عدۀ دیگری از برنامه‌ها و سیاست‌گذاری های کاندیدان!
آقای نصیر‌احمد‌نویدی، پژوهشگر مسایل سیاسی به گروپ رسانه‌یی اصلاح می‌گوید: تقلیل نام‌ها با صرف نظر ازینکه چه کسانی حذف شده اند و چه کسانی باقی مانده اند, امر معقولی به نظر می‌رسد. ولی آنچه تا حال معلوم نیست, برنامه‌ها و تفاوت در خط مشی کاندیدان محترم نسبت به یک دیگر می‌باشد. در حالی‌که در دنیایی که خود را مهد دیموکراسی می‌داند، یک کاندید از لحظهء عزم برای کاندیداتوری, برنامه‌های خویش را اعلان و تفاوت خط مشی خود با طرف یا اطراف دیگر را به وضوح بیان می‌دارد. اما چنانچه مشاهده می‌شود، در انتخابات در کشور ما بیشتر کرکتر اشخاص, سابقه و نفوذ اجتماعی شان مطرح است، تا برنامه‌ها و سیاست‌ها. آنهم شاید به خاطر اینکه درینجا بخش اعظم برنامه‌ها و سیاست‌ها در دست خود افغانها نبوده، بلکه دیگران آن را اداره می‌نمایند.
در حالی‌که کمیسیون انتخابات مصروف نهایی سازی لست کاندیدان بوده و کاندیدان محترم نیز در صدد تنظیم کمپاین‌های انتخاباتی خود می‌باشند، عامهء مردم نگرانی‌های دارند که گمان نمی‌کنند که انتخابات فعلی راه حلی برای آنها باشد.
آقای نویدی می‌گوید: جنگ و بی‌امنیتی خاصتاً در مناطق روستایی کشور نه تنها از میان نرفته که روزبروز بیشتر نیز می‌گردد. میزان بیکاری روز تا روز بیشتر گردیده و نسل جوان کشور همانند دههء نود درصدد رفتن به خارج از کشور به امید یافتن فرصت های بهتر زندگی می‌باشند. نخبه‌های سیاسی کشور بیشتر به فکر مصلحت‌های فردی و گروهی خویش می‌باشند نه در فکر مصالح علیای مملکت. همچنان فساد, ظلم و مخالفت قانون به امر معمول در ادارات حکومتی مبدل گشته است.
از دیدِ آقای نویدی، در چنین اوضاع، شایسته است تا نخبه‌های سیاسی کشور و تمام جهت‌های مطرح اعم از حکومت و مخالفین، قبل از انتخابات به فکر آوردن امنیت و پیش از کمپاین انتخاباتی به فکر کمپاین بخاطر اعادهء صلح و تحقق مصالحهء ملی در کشور باشند، در غیر آن کار بجایی نخواهد رسید.
وی می‌گوید: در شرائط فعلی اگر جهت‌های متخاصم با هم نزدیک نگردیده و به جنگ و بی امنیتی در کشور نقطهء پایان نگذارند، هیچ‌کس و هیچ جهتی درین کشور نه احساس مصؤونیت خواهند نمود و نه هم مردم ما روی خوشبختی و سعادت حقیقی را خواهند دید.
اکنون مناسب ترین وقت است تا افغانها خود، امنیت خانهء مشترک خویش را بدست گرفته از راه نزدیکی و تفاهم داخلی بهانه‌ها بخاطر حضور قوای نظامی خارجی در کشور را مرفوع سازند.
وی افزود: امریکا نه به فکر دیموکراسی در افغانستان است و نه هم خوشبختی و رفاهیت وامنیت مردم ما برایش مفهومی دارد. کشوریکه در پیش روی چشمانش حکومت منتخب محمد مرسی در مصر بدست جنرالان وفادار به آن سرنگون گردیده و خم به ابرو نمی آرد, کشوریکه حاضرشده است بخاطر” امنیت خود” به جاسوسی و استراق سمع شهروندان و دیپلوماتان کشورهای اروپایی و نزدیکترین و قوی‌ترین متحدین خود بپردازد, در رابطه به هتک حرمات و پایمالی نوامیس مردم فقیر افغانستان و تحقق دیموکراسی درین کشور چه توقعی می‌توان داشت. دیموکراسی و انتخابات برای غرب در کشوری تحت الحمایه چون افغانستان, حیثیت نمایشی را دارد که مقصد از آن فریفتن مردم و پوشیدن لباس کامیابی برای نا کامی‌های خود می‌باشد.
نیروهای خارجی‌ای که پیمان استراتیژیک قبلی آنها نتوانست تصرفات ایشان را قانون‌مند ساخته از تطاول به نوامیس و خون‌های بی‌گناه مردم شریف ما باز دارد, امضای یک پیمان امنیتی جدید نیز هیچ تغییری در معادله وارد نخواهد ساخت. چنانچه گفته اند درندگی گرگ از سرشت و طبیعت آن است نه از گرسنگی. نیروهای اجنبی در یک کشور دیگر بخاطر افروختن جنگها و مدیریت سیاست‌های منطقه طبق پالیسی‌های تعیین شده حضور می‌یابند, نه بخاطر” پخش حلوا”.
آقای نویدی در اخیر چنین پیام می‌دهد: بیایید که قبل از سرمایه‌گذاری‌های هنگفت روی انتخابات, بخشی از وقت و سرمایهء خویش را صادقانه در راه اعادهء صلح و حاکمیت ملی کشور نیز به خرچ دهیم تا به این وسیله، دَین تاریخی خویش را در رابطه به ملت ادا نموده و آیندهء کشور خود را بدست خود ساخته باشیم