رییس‌جمهور کرزی برای هفتمین بار در رأس یک هیأت بلند پایه دولتی، هفتۀ گذشته عازم کشور تاجیکستان شد.
آنچه رسانه‌ها به‌حیث دست آورد مهم این سفر رئیس‌جمهور کرزی به تاجکستان نقل نموده‌اند، توافق روی پروژه انتقال انرژی برق از تاجکستان به ایران و پاکستان از طریق افغانستان است که طی این سفر رؤسای‌جمهور دو کشور با امضای اعلامیه مشترک تاکید کردند که با ساخت خطوط انتقال برق در داخل افغانستان، برق این کشور به ایران و پاکستان منتقل شود.
و همچنان به گزارش رسانه‌ها برعلاوه این مسایل یاد شده سه کشور افغانستان، تاجکستان و ترکمنستان با امضای تفاهم‌نامه در زمینه ساخت راه آهن میان سه کشور نیز به توافق رسیدند که قرار است این خط آهن با عبور از شمال افغانستان، ترکمنستان و تاجکستان را باهم وصل کند.
همچنان در این سفر، با توجه به اهمیت دهلیز ترانسپورتی شمال – جنوب، که کشورهای آسیای مرکزی را از طریق افغانستان و پاکستان به آبهای گرم وصل می‌کند، توافق صورت گرفت تا هردو کشور تلاش نمایند که موافقت‌نامه سه جانبه ترانزیتی میان تاجکستان، افغانستان و پاکستان را در نزدیک‌ترین فرصت به امضا برسانند.
دیدگاه‌های آگاهان امور از پیامدهای این سفر رئیس‌جمهور کرزی به تاجکستان، متفاوت می‌باشد.
آقای احمد ضیا رحیمزی، نویسنده و ژورنالست افغان در پیوند به این سفر می‌نویسد:
سفر حامدکرزی به تاجکستان نه جدید بوده و نه هم غیر منتظره، اما آنچه از پیامدها و دست‌آوردهای این سفر در رسانه‌های خبری نقل شده است، نشان می دهد که حامد کرزی در آخرین ایام اقتدارش اندکی متوجه مسایل منطقه یی گردیده است، در حالیکه اگر سیاست های منطقه یی و در مجموع سیاست های خارجی افغانستان طی بیش از دوازده سال گذشته، از آزادی و شفافیت لازم برخوردار می بود و روی این مسایل از همان آوان توجه صورت می گرفت، شاید امروز از لحاظ اقتصادی و تجاری وضعیت بهتری نسبت به امروز می داشتیم.
با توجه به این، همه مسایلی که رسانه ها به حیث دست‌آوردهای سفر رئیس‌جمهور حامد کرزی به تاجکستان از آن یادآوری می‌کنند، در ظاهر امر می‌توان گفت که سفر هفتم رئیس جمهور به دوشنبه، سفر مهم و پر دست‌آوردی بود، اما نباید فراموش کرد که کشورهای دور و نزدیک منطقه هر کدام برای خود اهداف و مقاصدی در این منطقه دارند که با توجه به ضعف نظام و فساد همه جانبه موجود در سیستم دولتی کشور، نمی‌توان زیاد امیدوار بود که جانب افغانی بتواند با درک سالم و فراست لازم خود از این بازی‌های پشت پرده سیاسی در منطقه و جهان، برای تأمین حقوق و منافع ملی کشور مان، توجهی آن‌گونه که شاید و باید انجام دهد.
به باور آقای رحیمزی، بازی‌های سیاسی پشت پرده بین قدرت‌های منطقه و جهان که از مدت‌هاست گاه علنی و گاه پنهان جریان دارد، مشکل دیگریست که متاسفانه افغانستان را هم به دلیل دخیل بودن در پارت‌ها و پکت‌های نظامی و سیاسی منطقه و جهان (چه خواسته و چه ناخواسته) در آن می‌پیچانند و اینجاست که مردم مظلوم و ستم دیده ما قربانی سیاست‌های ناکام دولتمردان خود و سیاست‌های خرابکارانه و تباه‌کن منطقه و جهان می‌گردند.
رحیمزی می‌گوید: دلچسپی بیش از حد کشورهای عضو سازمان همکاری های شانگهای با قضیه و تحولات در افغانستان که در آخرین اجلاس این سازمان در بشکیک پایتخت قرغزستان تدویر یافته بود، نیز تا حدودی تبلور یافت و نقش محوری و تعیین کننده کشورهای آسیای میانه و به استقلال رسیده پس از سقوط شوروی سابق و روسیه به حیث میراث خوار اتحاد شوروی در این سازمان را نمی‌توان بدون رابطه با سفر اخیر رئیس جمهور حامد کرزی به تاجکستان دانست، به همین ترتیب اعلام توافق میان روسیه و تاجکستان مبنی بر جابجا شدن نیروهای ارتش روسیه در سرحد مشترک بین افغانستان و تاجکستان پس از خروج نیروهای امریکا و ناتو از افغانستان را نیز نمی‌توان در این راستا نادیده گرفت.
نگرانی کشورهای دور و نزدیک منطقه با جنگ جاری در افغانستان و مبارزه ایکه به قول آنها علیه تروریزم جهانی در این کشور مصیبت زده صورت می‌گیرد، نیز یکی از مسایل دیگر مشترکی‌ست که هر دوکشور افغانستان و تاجکستان را در اکثر اوقات با هم گره می‌زند.
وی افزود: در عین زمانی که رئیس‌جمهور کرزی مصروف بازدید دو روزه خود از کشور تاجکستان بود، منموهن سنگ نخست وزیر هند نیز مصروف بازدید از مسکو بود و به اساس گزارش رسانه‌های روسی موصوف ضمن دیدار و گفتگو با ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه از نقطه نظر مشترک شان در قضایای افغانستان و سوریه یادآوری کردند، که این خود نشاندهنده یک بازی منطقه‌یی در قبال افغانستان و قضایای افغانستان است و به صورت طبیعی نمی‌توان از نقش تاجکستان در این بازی، به حیث کشوری که تحت نفوذ شدید روسیه قرار دارد، چشم پوشی کرد.