استاد خلیل احمد جامی
طی این هفته آن چه که بیشتر رسانه های داخلی و خارجی و حلقات سیاسی و فرهنگی و شخصیتهای چیز فهم مملکت به آن مصروف گردیده اند، جدلهای لفظی میان آقای کرزی و دوستان امریکایی او بود که وقت زیاد مردم را یا صرف بگو مگو و یا شنیدن حدیث این کشمکشهای مسخره در بازار مکارة سیاست کشور ما کرد.
همان گونه که میدانیم موضوع این مباحث اظهارات ضد و نقیض آقای کرزی در باره دوستان امریکایی اوست که حول چند محور از جمله خروج این نیروها از وردک و تسلیم زندان بگرام به قوای افغانی و عدم دخالت امریکاییها در عملیات شبانه و هوایی ميچرخيد.
هرچند در مورد این قضیه، برداشتهای متفاوت وجود دارد؛ اما از زاویة دیگر دو نکته قابل طرح ميتواند باشد:
نخست آن است که شاید ابتدایی ترین برداشت هر افغان از چنین اظهارات، اين باشد که آقای کرزی وقتی حرفی را که دیگران به وی آموخته اند به مردم بیان میدارد؛ فکر میکند که مردم متوجه چالاکی ایشان نشده و این گفته ها حرفهای از سرصلاحیتهای شخصي رئیس جمهمور یک کشور مستقل تصور خواهند کرد و به او آفرین خواهند گفت!
روی سخن در این جا هم متوجه شخص آقای کرزی است و هم کسانی که ایشان را به گفتن چنین سخنانی وامیدارند، اینان متوجه نیستند که با این کار از یک سو اعتبار شخص رئیس دولت افغانستان را بیش از پیش از میان میبرند و هم از وزنش میکاهند و از سوی دیگر بیخردی بیشتر بانیان این طرح، نزد مردم ما به به اثبات میرسد، زيرا آنان باید میدانستند؛ كه در طی این همه سالها در بازی سیاست مخصوصا در کشور ما حتی بچه های کوچه و بازار هم به حدی از پختگی رسیده اند که به این گونه سخنان، بیش از یک فکاهی، ارزش قایل نخواهند شد!
واضح است که واکنش اصلی مردم به این گونه سخنان، زبان حال ملت ماست که خطاب به آقای کرزی و دوستان خارجی ایشان میگویند: بازی دیگر بس است! لطفا به جای این حرفها به مردم بگویید در این طی این ده سال که از اشغال کشور میگذرد، دستاورد و ارمغان شما چه چیزی به جز کشتار و ناامنی و فساد و عقب مانده گی و وابستگی، به این کشور و مردم آن بوده است؟ ای کاش میتوانستید فقط و فقط به یک طرح زیر بنایی اشاره کنید که در این مدت از پول های بادآورده بین المللی به جز در خانه های شخصی شما و حلقات نزدیک تان، در جای دیگری از این کشور پیاده و عملی شده باشد! و یا کاش میتوانستید به ایجاد یک ساختار منطقی در عرصه یی از عرصه های حیات سیاسی و یا اقتصادی و فرهنگی و… اشاره کنید که تحولی مثبت به نفع این ملت و این سرزمین به میان آورده باشد!
پس لطفا متوجه این نکته ظریف باشید که شعور مردم، بیش از این به بازی گرفته نمیشود!
نکته دوم که جدی تر به نظر میرسد و ملت افغانستان در این باره پاسخ واضح دارند آن قسمت از سخنان آقای کرزی است که گفت:برادرا! امریکا نامده که بروه، هرچه میخوایین از او بخوایین !
جالب است که آقای کرزی اگر به تاریخ این کشور نگاهی سطحی هم می انداخت و یا کمی به جامعه شناسی این سرزمین توجه میکرد، اولا میدانست که قبل از این، دیگران نیز به این خانه آمده بودند که نروند! اما رفتند! و ثانیا آن چه ملت ما میخواهد چیزی به جز رفع اشغالگری و پاک شدن دامان وطن از لوث وجود اجانب و بیگانگان نیست!
این فریاد، برجسته ترین قسمت کتاب تاریخ این سرزمین است، فریادی که در برگ برگ آن با خون فرزندان این مرز و بوم حک شده و از مواردی است که هرگز ملت ما بر سر آن، با هیچ اجنبی و اشغالگری پشت میز معامله نخواهد نشست!
با این همه در آخرین حرف به آقای کرزی و دوستان خارجی اش میتوان گفت که مشکل این سرزمین با چنین سیاستهای بی وزنی، قابل حل و فصل نیست و به قول شاعر که میگوید عرض خود میبری و زحمت ما میداری به جز ضیاع وقت همگان، هیچ دستاوردی برای هیچ جهتی نخواهد.
و آخرین سخن:
به نظر می آید، مادام که فضأ در کشور ما همچنین درهم و برهم باشد، هیچ انتظاری بهتر از آن چه میبینیم و میشنویم در باره حال و آینده این سرزمین نمیرود و چاره کار در تصمیم مردم نهفته است، تا خلای رهبری کشور را با انتخاب نسل و یا جریان مخلص که واقعا برای ملت قابل اعتماد باشد پر کند.
آن چه که مردم در این مرحله ضرورت عاجل دارند رهبران شجاع و آزاده است که ملت به آنها و آنان به ملت اتکأ کنند! رهبران که حل مشکل کشور را در بازوی توانای مردم خود جستجو کنند نه در چنته پر از خیانت بیگانگان!
برای تحقق این هدف، ملت ما نیازمند توافقی بین الافغانی عاجل است و بایسته است همه فرزندان این آب و خاک، با هرسلیقه یی که هستند مادام که به مصالح علیای کشور و ملت خود می اندیشند، دست در دست هم بگذارند و با در اختیار گرفتن زمام رهبری کشور اجازه ندهند بیش از این در بازی سیاست بیگانگان، مردم و سرزمین ما، زیر دست و پای دیگران قربانی و لگدکوب شود.
————————————————————————————————————————————————-